Laatste dag Lhasa

10 mei – laatste dag Lhasa

Eigenlijk zouden we een rustdag hebben vandaag. Maar Rik en ik zijn niet van de rust, in ieder geval niet als dat inhoudt: op onze kont in de hotelkamer zitten en hangen. We willen dingen zien, cultuur snuiven, voor mijn part rust houden maar dan op een plek waar iets te zien is. Het is onze laatste dag Lhasa ,morgen trekken we de bergen in. Onze gids is zo lief haar vrije dag voor ons op te offeren en neemt ons dus weer mee op sleeptouw. Het klinkt vreemd, normaal doen we altijd alles zelf en zijn we onafhankelijk, maar in dit land ben je eigenlijk nergens zonder gids. Ze neemt ons mee naar plekjes waar geen toerist zich waagt als ie al weet hoe hij er moet komen, kent alle ins en outs én is ook onze tolk wat geen overbodige luxe is hier.

Na eerst een bezoekje aan een simpele kleine tempel waar de yakboter, het (tibetaans zelfgebrouwen)Bali bier, de melk en de black tea ook weer in cola- en fantaflessen wordt geofferd, neemt ze ons mee naar het enige vrouwenmonnikenklooster in Lhasa, de Tsamkhung Nunnery. Erg bijzonder, er zijn maar 120 vrouwelijke monniken in Tibet en 40 er van wonen en leven hier in dit klooster. We stappen het 8ste eeuwse klooster binnen en treffen daar een stuk of 30 mediterende vrouwelijke monniken aan wat ze 3 a 4 uur per dag doen. Wonder boven wonder mag ik foto’s maken en dat gaat niet zonder enig gegrinnik en gesmoes en ik meen zelfs menig knipoog te mogen ontvangen. Kan niet anders zeggen dan dat het me bijna een soort van gezellig lijkt met al die meiden onder elkaar ;)

Na dit bijzondere schouwspel duiken we een authentiek theehuis naast het klooster in. Ook hier zijn we de enige blanke westerlingen en geloof me… we zijn het gesprek van de dag. Ik kan het niet omschrijven, maar het is zo’n maf gevoel overal zo aangegaapt te worden, of achter je rug ze horen giechelen en ook al versta je ze niet, ze zitten gewoon hardop over je te roddelen. Sommigen wijzen ongeneerd naar je en lachen dan met hun rotte bruine gebit of de paar tanden die ze nog hebben… kinderen zwaaien naar je, mensen nemen foto's van je… zeer apart allemaal. Ook apart is de mierzoete melkthee met honing die hier in de theehuizen uit smoezelige thermoskannen geschonken wordt. Ik waag me eraan en vind het nog lekker ook. Rik slaat even over… maagklachten ;)

Smiddags gaan we het zomerpaleis van de Dalai Lama bezoeken. Geen chauffeur vandaag dus het wordt een taxi. Zeg het even als ik in Nederland weer eens zit te zeiken op het verkeer op de weg… bij deze verklaar ik onze medelanders tot voorbeeldige weggebruikers. Met vrees voor ons eigen leven werden we al toeterend op bizarre manier door de stad heen gescheurd. Regels schijnen er niet te gelden, zebra’s zijn nietszeggend, het maakt niet uit of je voetganger, auto, riksja, fietser of wat dan ook bent, het is gewoon russisch roulette!

Maar gelukkig, we made it :) Pema geeft ons weer een fantastische rondleiding door de diverse gebouwen van het Paleis NorbulingKa, gebouwd in de 18de eeuw door de 7de Dalai Lama. Daarna bijgebouwd door de 13de en 14de Dalai Lama. Adembenemend vinden we de 36 hectare grond met 400 kamers, bamboestruiken van 300 jaar oud, een dierentuin met dieren achter gelaten door Tibetanen zelf, prachtige vijvers en bloemen. We mochten rondlopen in de woonkamer, slaapkamer, keuken en de rest van de vertrekken van het verblijf van de laatste Dalai Lama. Duizenden boeken die hij met de hand geschreven heeft, zijn voertuigen tot en met de fiets die hij op zijn 8ste van Rusland heeft gekregen en andere giften van andere landen. Zo bijzonder! Ook is in dit paleis op een van de muren de enige afbeelding in heel Tibet van de Dalai Lama te vinden. Zijn foto is namelijk streng verboden. Bezit er van is strafbaar en levert je op z'n minst een gevangenisstraf op.

We zijn nog druk bezig met al deze indrukken te verwerken. Ook hier regent het nu (we blijven beetje solidair met jullie ;) ) Gaan zo even ergens eten en dan onze spullen pakken. Morgen vertrekken we voor de monsterrit door de Himalaya. De eerste dag staat er een autorit van 8 uur op het programma en trekken we over de eerste pas met een hoogte van dik 5000 meter waar we de eerste zesduizenders en zevenduizenders kunnen zien. Bij het opschrijven gaat er al een rilling door me heen… het lijkt me zó waanzinnig!! Geen idee wanneer we weer online kunnen maar ik blijf in stukjes steeds alles opschrijven, te bang dat ik dingen vergeet ;)

Bedankt voor al jullie lieve, leuke, mooie reacties so far! Fijn dat jullie zo met ons meeleven en zo ook een beetje mee kunnen genieten. We hopen snel weer een teken van leven te kunnen geven.
Liefs en tot snel!!