Van chaos naar jungle en weer terug

22 mei – We zullen doorgaan

Geprobeerd onze vlucht terug naar NL om te boeken naar morgen, maar het is niet gelukt. We zullen morgen dus toch de gok gaan wagen en naar Chitwan afreizen. De een zegt dat de protesten en stakingen morgen over zijn, de ander verwacht dat we in de problemen komen. We zullen zien… hebben geen andere keus. Hier in Kathmandu blijven is helemaal geen keuze. Alles is dicht, de wegen zijn leeg op spelende kinderen na (het enige voordeel van deze toestanden). De gids die we zouden krijgen om de stad te zien is gecancelled en met Rik zijn knie is grote stukken lopen geen optie.

Toch hebben we gelukkig 1 leuk ding kunnen zien vandaag in Kathmandu: The Monkey Temple.Hij ligt maar 15 minuten van ons hotel af dus we lopen, lees: strompelen voor sommigen ;), er heen. Het is een leuk gezicht, het hele tempelcomplex en alles eromheen wordt zwaar overheerst door Makake apen. Rik kan de honderden (?) treden omhoog niet maken dus ik hijs mezelf naar boven. Op agressieve wijze proberen verkopers je zo ongeveer tot het eind te volgen. Het woord “no” kennen ze niet, zijn soms zelfs beledigd. Ze moeten nog een hoop leren hier....

We laten ons ‘s-middags verwennen met een overheerlijke massage. Die hebben we wel verdiend. Wat een reis tot nu toe zeg.. je zou bijna denken dat we aan vakantie toe zijn :) We laten ons echter niet uit het veld slaan en gaan morgen met frisse moed verder. Nog 4 dagen…

23 mei – Chitwan National Park

Gelukkig, zonder problemen komen we Chitwan binnen. Ze zijn hier wel nog aan het protesteren en staken maar daar merken wij vrijwel niets van omdat we rechtstreeks richting jungle gaan. Onze accommodatie ligt aan de rand, het enige wat we nog horen zijn oergeluiden! We ontmoeten direct een leuke Spaanse meid. Stom leuk toeval wil dat ze (deels) op Ibiza woont en werkt. Ze doet de haarstyling en visagie van de gogodansers in de, ons welbekende club Ushuaia en soms Pacha. Of we in September gratis entree willen als we er dan toch zijn. Woehaaaaa, ja duh!!! :D

De reisorganisatie heeft een fout gemaakt in ons schema en het blijkt dat we een dag eerder naar huis gaan dan we dachten! Helaas dus ook 1 nacht minder hier in de jungle, maar dat lossen we op door de olifantenrit al direct in de middag te doen. Helaas wordt dit ritje een (toeristische) teleurstelling. We zouden op zoek gaan naar tijgers, neushoorns en beren, maar door het domme geouwehoer de hele tijd van locals en toeristen op andere olifanten en ook hier het mobiele telefoonverkeer gewoon doorgaat (ja, zelfs bij de olifantenberijder), is de kans vrijwel nihil dat we iets gaan vinden. Dat kan een kind op z’n vingers natellen.

Beetje boos komen we dan ook terug. De manager wil het gelijk goed maken en biedt ons de volgende dag een tocht te voet door de jungle met een gids die gelijk van alles vertelt. We nemen dit graag aan, nieuwe rondes, nieuwe kansen, zonder andere vervelende toeristen of luidruchtige lui. Half 7 ‘s-ochtends hebben we er voor over ;)

24 mei – Olifanten en andere junglebewoners

Voor dag en douw staan we op voor onze jungletocht. We worden meegenomen naar de rand en gaan te voet verder. We zien grote groepen herten, soms wel 40 bij elkaar, pauwen, apen en zelfs een wild varken, maar niet de beloofde tijgers, neushoorns of beren. Crap…. Dan maar hopen dat het morgenochtend nog goedkomt als we wederom de jungle in gaan.

We bezoeken aansluitend nog een Olifanten onderzoekcentrum. Daar zijn een aantal kleine olifantjes geboren en het is erg aandoenlijk deze rond te zien dartelen, voor zover dat mogelijk is met de lompe pootjes ;)
Ikzelf heb wat moeite met wilde dieren die leven in gevangenschap, maar ze schijnen goed werk te doen hier en laten de olifanten met elkaar paren. Helaas kunnen ze niet terug het wild in maar worden ze gebruikt voor onderzoek in het park, helpen bij rampen (stormvloed e.d.), het land vruchtbaar te maken en papier te maken.

We verlaten de jungle en gaan terug naar het resort. We chillen even wat en dan zien we een olifant aan komen lopen. We mogen helpen haar te wassen. Zonder enig idee te hebben hoe dat er uit zou moeten zien, klimmen we met z’n 2en op de olifant en lopen we richting rivier. Voorzichtig stapt de olifant het water in. Binnen no-time krijgen we de eerste slurf water over ons heen en liggen we gierend met dit grote logge oerbeest te spartelen in het water. We maken, wat mij betreft, hiermee een van de gaafste dingen ooit mee! We spelen met haar, wassen haar (met een steen) maar vooral heeft ze ons steeds te pakken en vragen we ons af wie nou wie wast :) I loooooove her!

Met deze megavette ervaring op zak komen we met een big smile op de rug van de olifant terug bij het resort. Een van de hotelmensen heeft heel veel foto’s gemaakt én filmpjes. Zó blij mee, maken dit niet snel meer mee denk ik. We gaan ons klaarmaken voor de laatste avond hier, in de jungle.
Ik ga tussen de wilde dieren slapen en ik neem mee….. een zaklantaarn, heuuuuul veul deet en heuuuuuul veul water. Maar eerst zijn we welkom bij een familie in een dorpje aan de rand van de jungle. We zoeken met zijn allen onze groente voor het avondeten bij elkaar om dan daarna gezamenlijk te koken met de vrouw des huizes. Zo cool om te zien hoe deze Tharu (oorspronkelijke bewoners van Nepal) leven, wonen en werken. Samen maken we alles schoon en bereiden we het voor in de “keuken”. Speciaal voor ons wordt er een kip geslacht en krijgen we rijstwijn wat alleen bij speciale gelegenheden op tafel komt. Onbegrijpelijk hoe ze hier alles met de hand doen, niks geen keukenmachines, gasfornuizen en andere keukenhulpmiddelen.

We krijgen een rondleiding door het dorpje en worden ontvangen als een stel beroemdheden. Zo voelt koningin Bea zich dus op Koninginnedag! Iedereen zwaait, lacht, kinderen rennen achter ons aan en willen vooral allemaal op de foto. Niet zo vreemd als je bedenkt dat ze nooit op de foto gaan, alleen voor officiële gelegenheden, helemaal opgetuigd in mooie kleding en dan met een ouderwetsch fotorolletje dat ontwikkeld moet worden zodat je een week later eindelijk je foto’s hebt.

Na het eten, en behangen te worden met heel veel armbanden, een ketting en gezegend te worden met de “tika” op het voorhoofd en een dansje met zang van de vrouwelijke bewoners van het dorp, begeven we ons het donkere pad op…. Richting jungle. Afgelopen dagen zijn hier diverse tijgers aangetroffen. De bewoners zijn doodsbang… ik kan niet wachten er een te zien.


25 mei – Back to Kathmandu

Helaas zien we geen tijgers… evenmin de neushoorns of beren. We zien een aantal verse pootafdrukken, maar ze verstoppen zich voor ons denk ik. Wel zien we heel veel spinnen. Toen ik naar de wc wilde zat er een dikke vette grote aan de binnenkant van de pot. Ik ben niet zo snel bang voor beestjes enzo, maar nu toch even de gids dringend, doch vriendelijk, verzocht deze even voor me te verwijderen. Voor de zekerheid controleren we ons hele kamertje, en ja hoor… nog zo’n lekker dier. Rik heeft dit keer de eer en gelukkig lukt het hem te pakken te krijgen.

Na een fikse ochtendwandeling en met flink wat zweet al op de rug om 6 uur ‘s-ochtends, drinken we nog een bakkie thee bij de Tharu. Het wordt die dag 42 graden, valt best mee toch? Daarna rijden we, vol behangen met bloemenkransen, terug naar het hotel. We worden door het halve dorp uitgezwaaid en ook onderweg trekken we veel bekijks. We worden al snel opgehaald om terug te gaan naar Kathmandu. Geen zin in, geef mij maar de rust van de jungle. Maarja, morgen gaan we weg en we willen perse alsnog Kathmandu zien. Dus rondleiding geregeld en in ons hotel aangekomen gaan we direct op pad.

Terug in Kathmandu worden we weer geconfronteerd met de stank, de smerigheid én dit keer héél veel verkeer. Was het eerder, door de stakingen, nog doodstil op de wegen, nu is het chaos troef. We treffen gelukkig een zeer geoefende chauffeur aan en keurig manoeuvreert hij ons door de idioterie van de stad heen.

Eerste stop is Pashupatinat, een hindoeïstische tempel waar de lijkverbrandingen plaats vinden. In het Hindoeisme en Boeddhisme worden mensen niet begraven maar verbrand. Direct 4 uur na overlijden worden ze naar de brandstapel op deze plek gebracht. Gepaard met diverse rituelen steekt de oudste zoon (in geval van overlijden ouder) het vuur aan. We aanschouwen dit live ademloos met dubbele gevoelens. Het is zo ongelofelijk indrukwekkend, toch ook wel wat luguber, maar ben eigenlijk totaal niet in shock zoals vele mensen. Ik vind de gedachten die ze er bij hebben wel wat hebben. Wordt je onder de grond gestopt dan zal je ziel voor altijd gevangen zitten, zo zegt het Boeddhisme. Alleen criminelen en hele slechte mensen verdienen een dergelijke begrafenis vinden zij.

Wat wel heel erg shocking is, is dat na de verbranding de resten in de rivier worden gegooid. In deze zelfde rivier staat een vrouw haar peuter te wassen… schrijnend…we zijn er stuk van, meer dan van de lijken. Rik brengt spontaan onze fles vers water naar haar toe, kan het niet meer aanzien. Verderop staat een jongetje van een jaar of 7 tot zijn middel in de rivier. Hij zoekt muntstukken van de lijken. Onbegrijpelijk voor ons… de gids legt uit dat deze (heilige!) rivier tot 13 jaar geleden heel helder was en je er gewoon uit kon drinken. De bevolking van Kathmandu is echter verdrievoudigd sindsdien en ze kunnen het niet meer aan. Er is niet genoeg drinkwater, niet genoeg electriciteit en ze kunnen de lijkverbrandingen niet meer aan. Soms moeten mensen een uur wachten voor ze “aan de beurt zijn”.

Nog diep onder de indruk vervolgen we onze weg, ondertussen de opdringerige, zeer vervelend wordende, verkopers opzij duwend. We gaan naar Boeddha Stupa, de grootste Stupa van Nepal met zijn 36 meter. Erg indrukwekkend en we lopen er in stilte omheen. We hebben toch meer met het Boeddhisme dan het Hindoeisme, maar het is mooi te zien dat deze 2 “geloven” zo enorm goed met elkaar kunnen samenleven hier.

De laatste stop is Durbal Square met het paleis van de koning. Ook hier kijken we onze ogen uit, het is zo’n enorme chaos qua verkeer op dit plein dat we er eens rustig voor gaan zitten. Werkelijk alles wat beweegt gaat zijn eigen weg, niemand wijkt voor een ander. Knap dat je hier zonder schade uitkomt, lopend, rijdend of fietsend. Het paleis laat wat mooie dingen zien zoals de rijtuigen en badhuizen. Op het plein staan de vele tempels, nu grootbezit van het volk aangezien de koning afgezet is in 2008.

Zondag is een belangrijke dag voor Kathmandu. Dan hopen ze met alle partijen een nieuwe grondwet gereed te krijgen. Met meer dan 100 ethnische groepen in dit land is dat een hels karwei. Dat Kathmandu zoveel bewoners tegenwoordig heeft komt door oorlog tussen groepen in de bergen. Het is treurig allemaal en we hopen dat ze er uit gaan komen met de nieuwe democratie. Want 1 ding heeft Nepal absoluut: enorm lieve vredelievende mensen. We kunnen niet anders zeggen!

We gaan naar huis!!! Morgen is het zover, spullen pakken, nog even wat eten en dan gaan we eerst naar New Delhi waar we 6 of 7 uur moeten wachten helaas.

Lieve vrienden, hou een plekkie op het strand vast voor ons, we komen er weer aaaaaaaaaaan!!!!