Welcome to Tibet!

7 mei – Welcome in Tibet!

Zonder problemen maar wel met wat spanning komen we Tibet binnen. Wederom worden we heel warm onthaald door onze gids. Een goed engels sprekende tibetaanse dame die ons de gehele reis van 10 dagen door Tibet zal vergezellen, samen met de chauffeur. Het is verboden om als toerist in je eentje door Tibet te reizen, dit moet altijd onder begeleiding van een gids. Zoals er zoveel verboden is. Op weg naar ons hotel voel je gelijk dat dit een land is dat niet vrij is. Overal staan en lopen militairen, letterlijk op elke hoek van de straat staan er 4 of 5 van deze jongens om eventuele protesten of opstanden direct met keiharde hand de kop in te drukken. De Chinezen proberen met alle macht hun macht hier te laten gelden. Zeer bijzonder gevoel moet ik je zeggen… we mogen er niet over praten met onze gidsen.

De klap van 3600 meter komt harder aan dan ik dacht. Op dit moment van schrijven zitten we met barstende koppijn op onze hotelkamer. Zelfs douchen wordt de eerste dag afgeraden omdat dat het gevoel verergert. Een aantal traptreden doen ons al hijgen en duizelen… het hoort er helaas gewoon bij. Gelukkig is iedereen hier ontzettend aardig, heel behulpzaam en… ze spreken in het hotel redelijk engels. We gaan zien wat de rest van de week ons gaat brengen hier, laten we hopen dat hoogteziekte ons geen parten gaat spelen.

8 mei – weer klereherrie en stank

Brak worden we de volgende dag wakker. Niet alleen hebben we weer pech met de kamer, die aan de straatkant ligt waardoor we het onnozele getoeter dus constant moeten aanhoren, ook hebben we enorm last van de hoogte. Het valt meer tegen dan we dachten en met barstende koppijn staan we op, beide niet echt op ons vrolijkst. Niet voor niets is deze dag als rustdag ingelast dus laten we het dan ook maar rustig aan doen.

We gaan Lhasa in vandaag… op ons gemakkie beetje winkeltjes kijken, mensen die ons aangapen en proberen wat normaal eetbaars te vinden. We snappen overigens dat de helft van de mensen hier met mondkapjes oploopt, wat een ongelofelijke stank overal!
We belanden op een of andere grote drukke Tibetaanse markt, dwars slingerend door woonwijken. We zijn echt de enige blanken hier en voelen ons echt enorm aangegaapt en vragen ons af of ze ons uitlachen of toelachen. Wederom kijken we onze ogen uit. Meer kitsch dan kunst en eetwaren die ondefinieerbaar zijn of waarvan je niet wilt weten wat het is.

We zoeken ondertussen naar de Tibetaanse vlaggetjes. Onze missie is namelijk die dadelijk in de Himalaya op te hangen en wel op het hoogste punt van onze reis: op 5200 meter op de Mount Everest zelf. Ze zijn wat lastig te vinden maar we komen dan uiteindelijk toch een karretje tegen met de vlaggetjes, en veel te blij betalen we natuurlijk veel te veel. Nouja, wat is veel… 7 euro voor 3 x 20 vlaggetjes. In ieder geval is deel 1 van onze missie geslaagd, nu deel 2 nog :)

‘s-middags hebben we het lumineuze plan een massage te nemen. Daar knappen we vast van op. Er zit naast het hotel een smoezelig klein tentje, lees “hok”, waarin blinde Tibetanen massages geven. Ook nog eens voor een goed doel, dus we besluiten voor een uur de Tibetaanse relaxing massage te nemen. Rik geniet met volle teugen en is na afloop weer helemaal chill. Ik vraag me tijdens de massage toch steeds af waarmee hij z’n snotneus iedere keer afveegde tijdens de massage. Ben duidelijk nog niet gewend hier aan de ietwat minder frisse bedoeningen. Een flinke rochel klinkt buiten en aan het geluid te horen ligt er weer een prachtige fluim meer bij op de stoep. Ik kan er maar niet aan wennen….

9 mei – Potala, Jokhang Temple en Sera Monastery

Permissie om het Potala te bezoeken is binnen! Je kan me niet blijer maken. Het winterpaleis van de Dalai Lama, deels uit de 8ste eeuw en bestaande uit maar liefst 1000 kamers, is een van mijn grootste wensen om in Lhasa te bezoeken. Er mogen echter maar een x-aantal mensen naar binnen en pas een dag van te voren weet je of je toegang krijgt. Tot voor kort was het zelfs afgesloten en verboden voor bezoekers, maar de Chinezen hadden door dat er geld mee te verdienen viel dus mondjesmaat laten ze nu toeristen binnen.

We moeten er heel wat trappen voor lopen maar we kijken onze ogen uit. Bijna alle Dalai Lama’s liggen hier in hun graftombes en worden vergezeld door duizenden, zo niet, tienduizenden boedha’s in alle soorten en maten. De 20 monniken die er nu nog leven prevelen overal hun gebeden en houden de boel schoon. De 14de en tevens huidige Dalai Lama, is in 1959 gevlucht naar India na de inval van de Chinezen. We zijn zwaar onder de indruk. Mochten binnen geen foto’s maken maar de herinnering zal voor altijd blijven.

Na deze bijzondere en unieke ervaring gaan we naar de Jokhang Temple. Hier maken we kennis met bedevaarders die hier hele dagen komen bidden en offers brengen in de vorm van hout. Weten we ook gelijk waar de stank vandaan komt die we dag in dag uit hier ruiken. Binnen hebben we geluk. Een hele grote groep monniken is net met het gebed bezig. 2 reusachtige boedha’s torenen hoog boven alles en iedereen uit en je kan je laten zegenen. De rij is lang, we lopen er voorbij en onze gids, Pema, legt ons wederom op een fantastische manier uit wat alles betekent en waar het voor staat. Ook hier is foto’s maken verboden.

Na een overheerlijke lunch gaan we naar de Sera monastry. Ik had er al eens over gelezen, maar dat het zó ontzettend indrukwekkend zou zijn hadden we niet verwacht. Hier gaan de Monniken naar school en studeren ze. Op het moment dat wij aan komen lopen beginnen ze op de buitenplaats net met het debat. Een honderdtal monniken daagt elkaar uit en stelt dan een vraag die de ander moet beantwoorden. Het is een waar spektakel dit te zien, en ondanks dat we geen woord verstaan van wat ze zeggen, genieten we volop.

We wagen ons ook aan het draaien aan de gebedsmolens buiten het klooster. Het zal ons een lang leven geven en onze zonden vergeven. Dat gaat wel érg gemakkelijk natuurlijk… ;) Binnen in het klooster komen moeders met hun baby’s die aan slapeloosheid lijden bij een monnik die ze zegent. Ze zijn herkenbaar aan de zwart veeg op hun neusje die de monnik bij ze achterlaat. Rik laat zich dat geen 2x zeggen en schiet het klooster binnen… al een paar jaar lijdt hij aan slapeloosheid, dus hij wil ook gezegend worden. De monnik moet er erg om lachen en prompt krijgen zowel Pema als ik ook een zwarte veeg op de neus, net als Rik. Zullen wij even lekker slapen vannacht!! :)